Pewnie wielu potrafi do dziś zaśpiewać piosenkę tytułową Misia:

Na dobranoc – dobry wieczór

misie lubią dzieci.

Muzykę tworzył wspomniany już Piotr Hertel, a obydwie piosenki pięknie odtworzył Mieczysław Czechowicz – narrator Misia Uszatka.

Początki kariery Misia Uszatka opierały się na towarzyszeniu pismu dziecięcemu „Miś”. Nasz kolega patronował temu pisemku i powoli zyskiwał sobie sympatię czytelników. W szybkim tempie zagościł również w książkach dla dzieci, które z przyjemnością czytano również poza granicami naszego kraju.

Kariera telewizyjna rozpoczęła się w roku 1975, co spopularyzowało Misia Uszatka jeszcze bardziej niż do tej pory. Studio Małych Form Filmowych „Se-Ma-For” w Łodzi podjęło wyzwanie Telewizji Polskiej i rozpoczęło produkcję lalkowego przedstawienia telewizyjnego o naszym Misiu. Mówił on głosem Mieczysłała Czechowicza, a otoczkę muzyczną skomponował Piotr Hertel. Wszyscy pewnie pamiętają jeden z wersetów: „…bo klapnięte uszko mam.”

Emisja dobranocki o Misiu była w tym czasie przeżyciem dla dzieci, i nie tylko, z całej Polski, gdyż telewizja miała tylko 1 program, więc do oglądania Misia zasiadała cała rodzina. Dziś sytuacja wygląda nieco inaczej, jednak Miś Uszatek jest ciągle taki sam, tak samo na nas patrzy z ekranu i tak samo zawsze wstaje z łóżeczka, aby zdążyć na czas do przedszkola.

Wujek Misia, czyli ilustrator Zbigniew Rychlicki dbał cały czas o nienaganny wygląd Misia, który świecił przykładem dla dzieci. Miał on nienaganne zachowanie, zawsze czyste i uprasowane ubranko, był miły dla wszystkich i bardzo pomocny.

Przyjaciele oraz większość widzów jest nadal wierna Misiowi Uszatkowi pomimo wszystkich zmian, jakie zaszły w ciągu życia Misia. Czasy się zmieniają, a Miś Uszatek jest stale obecny, bawi nas tak samo, jak tuż po swych urodzinach i przyciąga do siebie kolejne pokolenia „małych ludzi”.

Zapraszamy

Prawdziwe bajki są utworami literackimi pisanymi prozą lub wierszem. Bywają żartobliwe, pełne czarów i wymyślonych istot. Bohaterami mogą być ludzie, zwierzęta, rośliny, przyroda nieożywiona bądź rzeczy wyprodukowane przez człowieka, czyli tak naprawdę wszystko. Często w bajkach mamy do czynienia ze zjawiskami onomatopei, co szczególnie podoba się dzieciom, a podstawą jest alegoria, czyli jednoznaczne rozumienie opowieści.